03/05/2024 | Alle dienstencentra , Alle woonzorgcentra , Alle assistentiewoningen
De Deurnese schilder Kris Baetens woont naast de luchthaven. Ooit vloog hij met een vliegclub mee over het district. Tot hij een klik maakte en een grote zorg voor het klimaat hem overviel. “Met een klein beetje wilskracht, kan iedereen iets doen aan het klimaatprobleem,” vertelt Kris. Drie jaar geleden nam hij zijn penselen weer ter hand en startte met een uitgebreide reeks milieu- en klimaatschilderijen. Vanaf 4 mei stelt hij ze tentoon in dienstencentrum Silsburg. Daarna reizen zijn schilderijen verder naar andere dienstencentra en woonzorgcentra in Antwerpen. Hij introduceert u graag in zijn verhaal en kunstwerken ...
Hoe ben je beginnen te schilderen?
“Ik ben technisch tekenaar van beroep. Na twee burn-outs kreeg ik het advies om weer iets creatiefs te doen. Ik kocht me opnieuw olieverf en penselen en begon weer met schilderen, na maar liefst 35 jaar. In het vijfde middelbaar kreeg ik ooit een schildersopdracht, waarna ik ook thuis wat werken heb gemaakt. Die schilderijen heb ik toen allemaal weggeven. Enkel het allereerste, dat heb ik nog. Dankzij mijn vriendin die het uit de vuilnisbak redde.”
Je schildert over milieu en klimaat. Wat raakt je zo in de klimaatproblematiek?
“Mijn fascinatie gaat ver terug, naar de tijd dat ik nog bij de zeescouts zat. Iedere winter borgen we de boten op, zodat we ze konden schuren en opnieuw schilderen. De white spirit die we gebruikten, kapten we gewoon op de grond weg. Iets in mij zei toen dat dat niet klopte. Ik herinner me nog dat we in de Schelde langs een loospijp zwommen. Een vieze blubber vloeide zomaar de rivier in. Toen ik dat zag, wist ik dat er iets grondig fout zat. Maar in die tijd stonden we er niet lang bij stil. Niemand keek naar het milieu om, er heerste een groot onbewustzijn. En daar wil ik iets aan veranderen. Met mijn schilderijen wil ik bewustwording creëren rond de klimaatproblemen.”
Wat begon als een soort therapie is uitgegroeid tot een ware, groene missie?
“Ja, ik vond dat als ik opnieuw schilder, het meteen iets zinnigs moet zijn. Het begon met één schilderij, al snel volgde een tweede. Vandaag heb ik een reeks van dertig schilderijen met allemaal een ander klimaatverhaal. Toen ik zo’n twee jaar geleden een werk maakte over dierenrechten heb ik echt gezwoegd om alle dieren goed te schilderen. Dat was een serieuze uitdaging. Nu verbaas ik me erover dat het schilderen me de laatste maanden steeds beter afgaat.”
Ik hoop dat grootouders met hun kinderen en kleinkinderen komen kijken.
Is het de eerste keer dat je met je werken naar buiten komt?
“Ik toonde vorig jaar al enkele schilderijen in de bibliotheek van Wilrijk. Vandaag pak ik graag groots uit en stel ik ze allemaal samen tentoon in dienstencentrum Silsburg. De generatie van mijn ouders, de 70- en 80-plussers, zijn mee met het klimaatverhaal. Maar overgaan tot verandering zit er voor hen niet meer in. ‘Voor mij is het toch voorbij, ik ga nu geen moeite doen,’ hoorde ik onlangs bij één van hen. Ik hoop wel dat zij de boodschap aan hun kinderen en kleinkinderen vertellen. En dat ze met hen komen kijken. Zo kan ik met mijn schilderijen ook de jeugd bereiken. Die krijg ik mee, geloof ik. Mijn generatie, de 50- en 60-plussers, daarentegen zijn de moeilijksten. Ik krijg er krullende tenen van. Zij zijn bijna niet te overtuigen. Ze zitten zo vastgeroest in hun gewoontes. Nochtans vraagt het niet zo veel moeite om je een beetje aan te passen. Gewoon wat wilskracht en het besef dat je het voor je kleinkinderen moet doen.”
U bent van harte welkom tijdens de openingsuren. De toegang is gratis.
